“Feek it until joe meek it.” Het accent van de verkoopgoeroe was nog het meest vermakelijke aan de tv serie die een paar jaar geleden aan hem gewijd was. Zijn boodschap was nog platter dan zijn tongval: wie het wil maken in het leven moet beginnen met voorwenden dat hij al een succesnummer is. Daarna kwam er een flipover met AIDA en een parodie op een trainingsbijeenkomst voor verkopers. Vervolgens iets met een grote auto en een jacuzzi in de tuin. Stereotiep dus waarschijnlijk veel werkelijkheid.

Natuurlijk wordt je niet snel groot door jezelf klein voor te doen. In je verhaal moeten ambitie en aspiratie zitten. En een vast beetje vooruitlopen op je succes is goed voor het vertrouwen; dat van jezelf en dat van je klanten. Maar bullshitting-yourself-into-business heeft zijn grenzen. Je wordt tegenwoordig ontmaskerd met de snelheid van glasvezel. En er is een andere strategie die ook blijkt te werken; hulp vragen. Als er iets in de mode is in het sociale tijdperk dan is het wel elkaar helpen. Aan een quickstart, aan referenties, aan klanten en aan werk. Misschien ook eens proberen?

Gisteren stuitte ik op een artikel met een intrigerende kop: Klinken alsof je weet wat je doet. Al lezend werd ik weer heen en weer geslingerd tussen ja en nee. Al lezend herinner ik me de momenten dat ik mezelf groter maakte dan ik was, dat ik mysterieus zweeg, dat ik me gedroeg als die eend. En vaak met succes. En nog soms.

Wat vind jij? Verschuift het van fake naar feitelijk, van bluf naar bescheiden? Ik ben benieuwd naar je mening. Wat is jouw ervaring?