Ze zijn er van 200 euro per uur en meer, maar ook van vijf tientjes. Ze ontvangen je in een kamer in een grachtenpand of ze banjeren liever met je door de modder. Ze willen alles van je weten of eigenlijk alleen maar hoe je droom er uitziet. Je komt nooit meer van ze af of het is klaar met een gesprekje of twee drie. Ze noemen zich allemaal coach en hun kwaliteit is net zo divers als de kleuren in een tekendoos. Wat goed is voor de een….
Ook ik heb veel baat gehad bij een coach. Al weer een poos geleden. Dat ik hem nu niet vaak meer spreek komt omdat we wel klaar waren na een tijdje. Op een gegeven moment begreep ik zijn vragen en snapte hij mijn antwoorden. Ik heb hem bedankt voor al het geleerde en ben mezelf gaan coachen. Met vallen en opstaan en gewoon tussen het bedrijven door.
Jezelf coachen is in de eerste plaats de tijd nemen om de film terug af te spelen. De film van zonet, van vanmorgen, vandaag of van de week. Terugkijken is meer dan afspelen, je moet nota nemen van de dingen die opvallen. Je moet stilzetten en terugspoelen. Kijken wat er gebeurt en wat het gevolg is, wat je deed en wat dat opleverde. Voor anderen en voor jezelf. Wat je terugkreeg en wat je er bij voelde.
Over gevoel: maak onderscheid tussen lekker en goed. Lekker is prima, maar goed is beter en de kunst van zelfcoaching is dat je de dingen opzoekt waarvan je dat goede gevoel krijgt. En dat je die gewoon wat vaker gaat doen.