Ik dacht dat het aan mij lag. Dat ik langzaam van actie of traag van begrip ben. Dat – zodra ik me ergens tegenaan bemoei – we onvermijdelijk beginnen met stappen terug te doen, in plaats van vooruit. Op onze schreden terugkeren. Overnieuw beginnen.

Maar het ligt net zo veel aan jullie. Aan jullie voortvarendheid in het beetpakken van de dingen. Aan jullie ondernemende aard en energie, aan deadlines en agenda’s. Aan fast track, agile, lean en time-to-market. Jullie zevenmijlslaarzen zogezegd.

En dan komen we elkaar tegen. Jullie willen vooruit en ik heb behoefte aan even een stap terug. Of ten minste even stilstaan, bij dat waar we zo druk mee bezig zijn. En waar het op deze manier heen gaat. Wat we dan krijgen of juist niet. En meer van die dingen. Altijd spannend.

Andersom: als ik eens te snel ga, dan moeten jullie maar even bijremmen.