Het was scoren door Brandpunt zondagavond. Het programma maakte een onderwerp van leiderschapsontwikkeling in de top van de nationale politie en hing dat voor het gemak op aan een workshop met paarden. Beelden uit een manege en wat hapsnap quotes van de cursusleidster. Plus terloops het kostenplaatje van een persoonlijk ontwikkelingsprogramma voor politieofficieren; veel geld natuurlijk en de afbeelding van een luxe villa waar het allemaal plaatsvond. De politie op zoek naar authenticiteit in leiderschap. “Knuffelen met de korpschef”. Koppen maken kunnen ze.
Soms moet je een onderwerp even laten rusten. Gisteren begon ik aan deze blog en vandaag maak ik hem pas af. Als burger voelde ik meteen de buikreactie: flauwekul van onze centen. Als managementcoach was het mijn professionele trots die opspeelde: té makkelijk gescoord en geen recht doend aan het geheel. Beide reflexen moesten even bezinken voor een conclusie.
Op televisie is steeds minder ruimte voor nuance. Er is een goed verhaal te maken over de noodzaak van een cultuuromslag bij de politie. Wie politie + cultuur googelt die heeft met een paar klikken leesstof voor uren. Leiderschap is ook een verhaal, niet alleen actueel bij de politie. Organisaties investeren daarin. Maar alles wat Brandpunt er van maakt is “Wat kost nou zo’n cursus?” Alsof journalisten en hun bazen niet aan persoonlijke ontwikkeling doen. En dan een paar oude ijzervreters laten smalen dat ze als politieleidinggevenden vroeger zoveel dichter bij de werkvloer stonden. Waarom vraagt Brandpunt hen niet wat hun aandeel is geweest in de cultuur waar de politie nu zo graag vanáf wil?
Ik ben ook geen voorstander van cursussen met paarden en survivaltochten bij leiderschapsontwikkeling. Ik gebruik wel creatieve werkvormen om mensen uit hun tent te lokken. En dat een cursusleider metaforen gebruikt is prima; paardrijden, zeilen, pottenbakken, topsport enzovoort. Maar waak ervoor dat de hobby de overhand krijgt. Als je middelen centraal komen te staan verdwijnt het doel uit het oog.
Leiderschap is kwetsbaar in de schijnwerpers. Wat programmamakers en journalisten doen is hun beroepseer. Als manager of coach moet je zo werken dat de spotlights altijd aan kunnen. Op je hele verhaal én op de losse onderdelen.
Beste Wim
Ga door met die serie over leiderschap! Ik vind zowel de vorige blog Leiderschap begint met de L van Luisteren als deze over de politie en de cultuuromslag zeer goed geschreven! Ik heb (ook) een oordeel over de hype met paarden, maar als het werkt, werkt het. Zelf geef ik nu regelmatig een training ‘mentale kracht’ aan de (112) politie mannen en vrouwen. Ik juich de cultuuromslag bij onze politie toe. We hebben afgelopen week ook kunnen zien waartoe politie in staat is in een andere cultuur. Welke leiders hebben het zover laten komen, en hoe kan dat?
Warme groet, Fokko
Beste Wim,
Met interesse lees ik je blogs over leiderschap. Op deze kan ik het echter niet laten te reageren.
Dat je geen voorstander bent van cursussen met paarden voor leiderschap is je goed recht.
Wat ik me afvraag is waar je aversie vandaan komt. Onbekend maakt onbemind?
Als man van communicatie en gedrag zal het geen geheim zijn dat leiderschap voor een belangrijk deel zijn effect vindt in de communicatie en het gedrag van de leider.
Juist deze aspecten zijn uitstekend inzichtelijk te maken met behulp van paarden.
Paarden geven namelijk onmiddellijke feedback op je gedrag en communicatie als leider. Feedback die je in het dagelijks leven niet snel zo puur zal krijgen.
Als de aanbieder van zo’n cursus of workshop met paarden dan ook nog hands on ervaring heeft met leiderschap, kan dit zeer effectief zijn.
Hoe dit precies werkt, wil ik je (bij interesse) best eens uit de doeken doen.
Hartelijke groet,
Robert.
Geen voorstander is nog geen aversie Robert. Om met Fokko te spreken “als het werkt dan werkt het”. Mijn punt is echter dat je de methode (en de metafoor) snel weer moet willen en durven loslaten. Er is veel aanbod waarin de methode te centraal staat en op enig moment beperkend wordt.