Voor de één is het een cliché. Voor de ander een inzicht. Ik schrijf vandaag dus voor de ander.
De vraag “En wat doe jij?” is een misleidende vraag. De steller bedoelt het niet zo, maar het effect is misleiding. Die vraag misleidt jou tot het vertellen wát je doet. Reuze interessant natuurlijk, maar niet heus. Wát je doet is dagvulling, tijdspassering, bezigheid. Gelukkig maar; je bent er mooi mee van de straat.

Slimme mensen maken daarom het antwoord spannender dan de vraag. Ze vertellen niet wat ze doen, maar hóe ze het doen. Hoe dat anders is dan anderen doen. Geven er een draai aan die van henzelf is. Een draai die voor aandacht zorgt en tot doorvragen leidt. Tot een écht gesprek.

Heel weinig mensen laten de vraag “En wat doe jij?” gewoon de vraag. Zij kennen die valkuilvraag, maar gebruiken hem als springplank. Ze antwoorden niet met wát ze doen of hóe, maar ze beginnen met te vertellen waaróm ze doen wat ze doen. Wat er fout gaat, waarom het anders moet en hoe het beter kan. Zo geven geven ze betekenis aan wie ze zijn en spreken ze over hun missie. Over hoe ze de wereld ietsje mooier maken, op hun eigen vierkante meter.

Dat kun jij ook: zorgen dat de mensen hun oren spitsen. Als je tenminste gehoord wilt worden.