Ik prijs mijzelf gelukkig. Door mijn werk heb ik het voorrecht om regelmatig te spreken met leiders. Met ondernemers, managers, pioniers en afmakers, vaak autoriteiten op hun vakgebied. Met kartrekkers en vooroplopers, maar ook bijelkaarhouders en aanallesdenkers. Hun gedrevenheid is vaak aanstekelijk. Toch wordt ik wijzer van de een dan van de ander. Er is een verschil tussen inspirerend en indrukwekkend.

Laatst had ik mijn dag weer. Door omstandigheden kwam ik één op één met iemand van allure. Denk nationale uitstraling, bovenste plank, de buitencategorie. Het duurde een half uur en toch ging ik niet warm naar buiten. Ik heb het hele verhaal aangehoord en ik nam er maar weinig van mee. Leuke ervaring voor name-dropping elders. Maar om nou te zeggen wijzer? Mwah.

In de auto realiseerde ik me wat er aan had ontbroken in dat half uur. Eén simpele vraag aan mij, twee misschien, als blijk van interesse. Het begin van een gesprek. Aanknopingspunten tussen ons voldoende. Maar het bleef bij een verhaal, een verhaal ook nog dat iedereen inmiddels wel kent.

Leiders – maar dan de hele échte – zijn zuinig met hun tijd. Ze hoeven hun verhaal niet zonodig altijd weer kwijt. Ze weten dat wij het al kennen en dat we ze bewonderen. Genoeg. Ze zijn liever nieuwsgierig. Ze stellen vragen. Scherpe vragen. Eén of twee.

Leiderschap begint met de L van luisteren.