Ik kon z’n bloed wel drinken bij tijd en wijle. Van alle parfumeurs waarmee ik samenwerkte was hij de meest eigenwijze, onaangepaste en onhandelbare. Ronduit een etter soms ook, naar mij en naar anderen. Maar hij was ook een van de beste parfumeurs. Ongelofelijk, wat een creatieve geest en wat een wonderbaarlijke neus.

Het concern was bezig naar de beurs te gaan en aan alle kanten werd er getrokken aan compliance. Als manager moest je halstoeren uithalen, om met je creatieve afdeling niet in een harnas van systems en control te verzanden. Vanuit beheersing en loyaliteit had de “neus” in kwestie al lang de wacht aangezegd moeten krijgen. Vanwege zijn kundigheid hielden we hem uit de wind. Niet altijd van harte.

Ik moest er aan terugdenken toen ik las over judoka Juul Franssen en de judobond. Medaillekandidaat, maar niet naar de spelen en geen faciliteiten, omdat ze niet op Papendal wil of kan trainen. Het verhaal is van één kant, maar de argumenten van de bond kun je er zo bij bedenken. En er is niemand die in deze impasse een win-win uitweg vindt?

Leiderschap – want dat lijkt hier in het geding – is niet het doortastend toepassen van de regels, maar het weten wanneer en hoe een uitzondering in het belang van het grotere geheel is. En dat kunnen uitleggen. Luister bijvoorbeeld eens naar Professor Barry Schwartz, over het concept van Practical Wisdom. Misschien dat dit iemand inspireert. Bij de judobond of elders.