Iedereen kent het gevoel. Je bent ergens tegen je zin en het gevoel daarbij overweldigt je. Een feestje, een winkel, een pretpark, noem maar op; je kijkt om  je heen en vraagt je af: Hoe ben ik hier terecht gekomen? En meer nog: Hoe kom ik hier weg? Iedereen maakt het wel eens mee. Kan een keer gebeuren.

Bleef het maar bij een feestje. Wie om zich heen kijkt, ziet dat de verkeerde plek een groot probleem is. Er zijn zoveel mensen die zichtbaar en hoorbaar niet blij zijn met waar ze “staan”. In de besteding van hun vrije tijd, maar ook in hun werk en in hun relatie. Hun ontevredenheid met “de situatie” is niet te missen voor de goede waarnemer. Hun gevoel van onmacht om er iets aan te veranderen evenmin. Als dat gevoel een centrale plaats gaat innemen in je leven, dan mag je best van een drama spreken.

Natuurlijk kun je weglopen voor dat gevoel. Je kunt vluchten van een feestje, uit werk of relatie; weg van de werkelijkheid. De kans is echter groot dat je vlucht permanent wordt; een patroon; je bestemming. Je kunt het ook uitzitten, mistroostig, miserabel, meelijwekkend. Jouw keuze, maar bedenk dat je altijd mede-slachtoffers maakt.
De derde optie is die van het gevecht. Niet het gevecht met de plek of de situatie, maar het gevecht met je gevoel. Het tegenstrijdige is dat je daarvoor juist de plek, de situatie, de realiteit moet omarmen. Het is zoals het is. Je bent waar je bent: op je vertrekpunt. Pas als je dat hebt omarmd, kun je een richting inzetten. Maar daarvoor moet je eerst het gevecht winnen; het gevecht met het gevoel van de verkeerde plek. De verkeerde plek is de enige plek voor je die telt. Op elk moment.