Het beweegredenenspel

2 sep 2010 | leiderschap, organiseren

Met Joop moest ik voorzichtig zijn, want die had het thuis even lastig. En Karel hoefde voor het geld niet te werken en dus ook niet echt naar een training. Voor Elise en Suzie was de baan meer iets sociaals dan een carriëre. En als Pascal er halverwege mee zou stoppen, had het waarschijnlijk te maken met zijn zieke vader. Nee het was geen makkelijke groep die ik zou krijgen. “Maar als je een beetje leiding wilt geven, moet je wel weten wat je mensen bezig houdt.”
Control alt delete. Ik wiste alle informatie ter plekke en ging maar gewoon aan de slag.
Van de Tonnekreek meets Freud. Veel managers wentelen zich in de privé besognes van hun medewerkers. Ze neuzelen wat af over de drijfveren en motieven van hun mensen, voor zichzelf of met anderen. “Hij is er zo een, want zijn broer heeft dus zus. En da’s niks voor haar, met die toestand van toen.” Alles heeft raakvlakken met alles en weinig of niks dat zomaar kan. “Als je als baas niet weet wat er speelt, kun je niet voorspellen hoe iets gaat landen.” Uren van dagen tikken ze weg met speuren en psycholoogje spelen.
Waarom ze het doen? Het kan uit verveling zijn, uit bemoeizucht of kwaadaardigheid. Maar net zo goed bij gebrek aan doortastendheid. Voor hun beweegredenen moet je niet bij mij zijn. Als je het wilt weten: vraag het ze dan zelf.

Deel dit met

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Meer:

Tevroegpensioen

Tevroegpensioen

Ik was er wel klaar mee. Met bedrijven en organisaties, met adviseren, trainen en interimmen. Met het gedoe. Dacht ik. En...

Lees meer