Twee autobedrijven op hetzelfde industrieterrein. Op het eerste gezicht een vergelijkbaar aanbod van occasions. Bij de een heb ik al drie keer een auto gekocht. Bij de ander ga ik niet eens meer binnen. Toch doet de ander iets goed, want hij bestaat al jaren. Maar ik ken zelf geen mensen die van de ander een auto hebben. Wij kopen alleen bij de een.
De een struint het land af naar “jonge en écht mooie occasions”. Hij besteed veel tijd aan die inkoop. Als je hem wilt treffen in de showroom moet je een afspraak maken.  Zijn auto’s zijn niet goedkoop, maar hebben wel een heel goede prijs. Daar gaat dan ook niet veel meer vanaf. Je weet wat je krijgt.
De ander koopt in “per oplegger”. De handelaren staan bij hem in de rij. Volgens hem zitten daar altijd een of twee treffers tussen. Plus af en toe wel eens een rammelbak natuurlijk. Er gaan heel wat auto’s door bij de ander. Je kunt altijd een deal met hem maken. Maar dan moet je later niet komen klagen. Hij is gewoon een heel goede verkoper. Zegt hij zelf.
De een heeft alleen een showroom en een website. Verder doet hij niet zoveel aan publiciteit. Hij zegt dat hij het niet nodig heeft. De ander sponsort alle voetbalverenigingen en adverteert elke week paginagroot. Als je op zoek bent kun je bijna niet om de ander heen. Of je moet het geluk hebben dat iemand je wijst op de een.
Zus of zo, je krijgt de klanten die je verdient. Waarvoor komen ze bij jou?