Er bestaat een video onder de titel Dancing Guy, die op Youtube meer dan 4 miljoen keer is bekeken. Derek Sivers maakte er een bewerking van, met als ondertitel Leadership Lessons. In die versie wordt de film gebruikt in tal van workshops over connectivity en leiderschap 2.0.  Belangrijkste lessen: “Leadership is over-glorified.” En “It is the first follower who transformes a lone nut into a leader.” Ofwel het zijn de volgers die de leider maken, niet andersom.

Leiderschap wordt vaak geassocieerd met spreekgestoeltes en spierballen. Met het alfagedrag van dominantie en uiterlijk vertoon. Aantrekkelijk voor dat deel van de massa, dat graag mee lift op andermans stroom. Dat voor navolging beloond wordt met veiligheid en voordelen. We hebben onze wereldorde en onze organisaties er op ingericht.

De video Dancing Guy appelleert aan een ander soort leiderschap. Startend vanuit het zelf en minder gericht op het bespelen van de massa. Een leiderschap dat verantwoordelijkheid neemt voor de eigen daden en de verantwoordelijkheid voor de daden van anderen bij die anderen laat. Een leiderschap dat tegen de stroom in doet wat goed is en navolging mooi vindt, maar daar niet primair op gericht is. Niet op de controle en niet op de macht.
De evolutie van onze soort gaat over meer dan alleen fysieke en intellectuele kenmerken. Het zou zomaar kunnen, dat we ongemerkt in een overgangsfase zitten. Naar een leiderschapsgedrag van moraal en menselijkheid. Naar een leiderschap dat vleugels heeft en vleugels geeft. 

Naar aanleiding van het a.s. verschijnen van Ben Verleg’s Gevleugeld Leiderschap